Ludzie często myślą i radzą sobie z rozwiązywaniem problemów o wiele lepiej będąc częścią zespołu, wchodząc w interakcje z innymi członkami grupy niż działając indywidualnie. Profesor lingwistyki i filozofii z Uniwersytetu w Arizonie – James Gee – twierdzi, iż ludzkie umysły tak jak urządzenia typu „włącz i graj”, nie są przeznaczone do tego, by być używane w samotności. Są zaprogramowane, by działać niejako w sieciach. Gry – zarówno tradycyjne zespołowe, planszowe czy współczesne komputerowe – pozwalają używać tzw. inteligencji kolektywnej. „Jako zbiorowość nie jesteśmy tak głupi jak w pojedynkę” – dość obcesowo wypowiada się profesor Gee.
Co więcej gry pomagają dzieciom rozwinąć tzw. umiejętności nie-poznawcze, takie jak cierpliwość, zdyscyplinowanie, wytrwałość, podejmowanie ryzyka, umiejętność współpracy i rozwiązywania problemów, które są równie fundamentalne w przyswajaniu wiedzy i osiąganiu sukcesu jak umiejętności poznawcze. Według Jamesa Gee owe umiejętności nie-poznawcze powinniśmy przyswoić sobie jako dzieci (co niestety często się nie udaje), gdyż mają one o wiele większy wpływ na nasze osiągnięcia w przyszłości niż nasz iloraz inteligencji. Umiejętności bardziej związane z tym, jak się zachować, niż z tym co się wie, są łatwiejsze do nabycia w kontekście rozmaitych gier niż w tradycyjnym szkolnym systemie podręcznikowo-klasowym. Okazuje się, że chłopcy, którzy w szkole za umiejętność czytania ze zrozumieniem zdobywają oceny poniżej przeciętnej, będąc odpowiednio zmotywowani chęcią zrozumienia tekstu wyjaśniającego zasady gry komputerowej, z powodzeniem czytają teksty na poziomie o wiele wyższym niż przeciętny.
Czy zatem nasz system edukacyjny przejdzie metamorfozę i umożliwi dzieciom uczestnictwo w bardziej nowoczesnych sposobach zdobywania wiedzy oraz umiejętności? Wiele z pewnością zależy od twórców programów nauczania, funduszy przeznaczonych na edukację, ale również od chęci i kreatywności samych nauczycieli, którzy będą stosować środki i metody nauczania idące z duchem czasu oraz wykorzystujące zdobycze współczesnej neuropsychologii jak również technologii komputerowej.
Jakie zatem są zalety gier w nauczaniu?
- Ułatwiają dzieciom naukę, pomagają w przyswojeniu nowego materiału, rozwijają kreatywność, pamięć, logikę, koncentrację.
- Uczą współpracy oraz zaangażowania w grupie. Dają możliwość interakcji z innymi osobami, rozwijają cechy lidera z jednej strony, z drugiej uczą posłuszeństwa i podporządkowania się decyzji przywódcy.
- Rozwijają wyobraźnię, ułatwiają improwizację i uczą rozwiązywania problemów.
- Pomagają w konstruowaniu wypowiedzi ustnych, wzbogacają zasób słownictwa, rozwijają komunikatywność.
- Uczą kontrolowania emocji, poszanowania opinii innych ludzi, pomagają wyrażać uczucia i rozwijać empatię.
- Pozwalają badać i eksperymentować, a przy tym nie zniechęcać się niepowodzeniami.
- Umożliwiają aktywne zaangażowanie w planowanie, działanie, samokontrolę i samoocenę.